Ik werk al vele jaren in het onderwijs. Wat mij opvalt is dat er veel gemeten wordt. We observeren ons suf, registreren alles braaf in vele documenten en toetsen er vrolijk op los. Maar wat geeft mij, als leerkracht, dat voor informatie?

Als ik mijzelf kritisch die vraag stel dan moet ik concluderen dat ik vaak een bevestiging krijg van wat ik al wist. En daar zit voor mij het dilemma. Waarom neem ik al die toetsen af en schrijf ik die observaties op terwijl ik in mijn hoofd en hart die informatie al weet? Voor wie doe ik dat?

Ik, persoonlijk, gebruik die tijd liever voor het helpen van de kinderen. "Kijk, luister, neem even een moment van bezinning, vraag en biedt hulp " is mijn motto!

Heel vaak krijg ik de vraag waarom ik iets doe? Dan is bijna standaard mijn antwoord: "omdat ik voel dat ik dit moet doen". Nee het is niet meetbaar, nee ik kan het vaak niet onderbouwen. Het is er gewoon en ik wil daar naar handelen omdat ik daar in geloof.

Is dat minder waard omdat er geen papieren observatie of toets achter zit? Ik denk het niet. Papier is geduldig maar handelen is, in mijn beleving, goud waard. Daarmee maak je het verschil.